Monorojo stelt zichzelf graag vragen over tijd. Waarom gaat het zo snel voorbij? Wat zegt Opa over tijd? Waarom mis ik vroeger? Dat soort vragen. Binnen twee contexten heb ik daar een mening over. Enerzijds, iets wat ik ooit heb gezien of gelezen, is dat tijd gekoppeld is aan hoe oud je bent. Iemand van 5 jaar oud ervaart een dag langer dan iemand van 70 jaar. Die ene dag is immers een relatief groot gedeelte van het totale leven van de 5-jarige. Logisch lijkt me, de bron weet ik niet meer, hoewel ik neig naar Discovery Channel. Iemand?
Toen ik op reis in Porto samen met mijn vriendin na 5 dagen het gevoel had alsof ik al drie weken op pad was stelde ik mezelf (ons) de volgende vraag: "Huh, pas 5 dagen hier dat kan haast niet? We hebben zoveel gezien, gedaan en meegemaakt! Het lijkt alsof we al drie weken in Porto zijn". Weer een vraag over tijd dus, maar wat in reiscontext een nieuwe lading kreeg.
Kwam het niet omdat we zo intens hadden geleefd de laatste dagen en zoveel hadden gezien? Iets wat ik herken van mijn trekkings in Nepal waarin dagen razendsnel voorbij gingen en waar elke dag een nieuwe belevingswaarde had. Q: Waarom leek het alsof ik al drie weken op reis was terwijl ik pas 5 dagen in Porto was?
A: In alle nederigheid geloof ik dat hoe meer NIEUWE herinneringen je aanmaakt hoe langer het lijkt dat de tijd duurt. Wellicht dat Einstein, relativiteit en onderbewustzijn een rol spelen, maar daar gaan we nu niet op in. Mijn stelling is dat wanneer je veel verschillende en vernieuwende dingen beleefd dat je dan langer leeft. Veel mooie en veel verschillende herinneringen aanmaken dus. Dat is nog eens een pensioen opbouwen. Mijn advies daarom: reis en ontdek er zoveel mogelijk op los. Voor je het weet is het game over. Iemand een andere invalshoek? Ik ben benieuwd.
