Mijn eerste bezoek aan Bhaktapur, een van de drie koningssteden in de Kathmandu vallei, dateert uit 1998 en was om nooit te vergeten. We waren met een groepje van 4 en een van de weinige bezoekers aan deze oude stad. De middeleeuwen moesten er zo uit gezien hebben volgens vele reisorganisaties. Nauwe straatjes met oude en karakteristieke gebouwen dicht op elkaar. Overal mensen bezig met hun handeltje om te kunnen overleven.
Mijn laatste bezoek dateert van juni 2009 en mijn hele herinnering van 1998 is daarmee veranderd. Wanneer je in het vak zit van (duurzaam) toerisme dan is dergelijke ontwikkeling vaktechnisch zeer interessant, maar het maakt Bhaktapur er niet mooier op.
Enkele hoogtepunten van Bhaktapur zijn inmiddels ingericht op het toerisme. Er zijn bijvoorbeeld restaurants geplaatst in wat eens authentieke en historische gebouwen waren. Er zijn ook veel kraampjes te vinden met de bekende souvenirs en gekleurde uithangborden bepalen het aanzicht. De belangrijkste tempels zijn gelukkig onaangetast gebleven met dank aan het Hindoeïsme.
Deze negatieve indruk gaat aan iemand die hier voor de eerste keer komt waarschijnlijk voorbij. Bovendien heeft niet iedereen Duurzaam Toerisme gestudeerd zoals ik. En daarbij komt ook nog eens dat Nepal in 1998 mijn eerste grote reiservaring was wat sowieso veel indruk maakte. Mijn mening is dus niet objectief, maar toerisme bedrijven op deze manier gaat ten koste van Bhaktapur (en vele andere bestemmingen wereldwijd).
Daarnaast wil ik benadrukken dat Bhaktapur meer is dan de hoogtepunten op de pleinen. Buiten de pleinen om waan je je nog steeds in diezelfde middeleeuwen. Bhaktapur blijft daarom een must see als je de tijd hebt in Nepal. De dagexcursies vanuit Kathmandu die je bij Utmost boeken zijn dan ook net even iets anders..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten